Za nami wrocławska edycja festiwalu WATCH DOCS realizowanego przez Helsińską Fundację Praw Człowieka i Społeczny Instytut Filmowy. Jego główną treścią jest mówienie o prawach człowieka za pomocą filmów. Produkcje o takiej tematyce wyświetlano we Wrocławiu 4-6 listopada w Kinie „Lwów”. Uzupełniła je dyskusja o prawach kobiet w Iranie wsparta przez Chrześcijańską Służbę Charytatywną (ChSCh).

Lokalnym współorganizatorem przedsięwzięcia we Wrocławiu była Odra-Film, Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego. W tym roku jej partnerem była właśnie ChSCh, której przedstawicielka, Nina Mocior zaprosiła do udziału w dyskusji troje Irańczyków.

– Mona, która uciekła z Iranu i wbrew prawu muzułmańskiemu wyszła za mąż za Czecha, niemuzułmanina, opowiadała o życiu samotnej, młodej dziewczyny w wielkim mieście i nieporozumieniach związanych z obrazem Iranu i kobiety w kulturze muzułmańskiej – relacjonuje Nina Mocior.     

Inna z zaproszonych uczestniczek, Yalda, mówiła o kobiecie w irańskiej sztuce filmowej, a także o tym, czy w Iranie możliwe jest małżeństwo z miłości.

– Młodzi ludzie są bardzo ograniczeni w relacjach międzyludzkich – wyjaśnia Nina. – Wszystko zależy od rodziny, z jakiej się wywodzą. Jeśli ona akceptuje bardziej zachodni styl życia, nie zwraca się aż tak dużej uwagi na reguły. Młode kobiety z takich rodzin mogą wychodzić za mąż z miłości, nawet mimo obowiązujących zasad. Dużo dziewcząt idzie na studia do większego miasta właśnie po to, aby nie być zmuszonymi do wychodzenia za mąż tylko dlatego, że to czas na znalezienie męża i zamążpójście. Obecnie dużo problemów rozwiązuje się przez coraz bardziej dostępną dla obu płci edukację. Niemal 70% dziewcząt idzie na studia wyższe, więc można mieć nadzieję na zmiany.

Trzeci z uczestników, Khalil, Afgańczyk, opowiadał o Iranie i kobietach z perspektywy mężczyzny, który mieszka w Europie. Jego wystąpienie było pobudką do dyskusji na temat małżeństw mieszanych oraz tego, jaką wagę dla irańskich kobiet ma edukacja.

Wieczór dyskusji zainicjował belgijski film w reżyserii Talheh Daryanavard pt. Podróż. Opowiada on o trzech przyjaciółkach powracających po latach ze stolicy Iranu do rodzinnej wioski. Ich powrót ma posmak porażki, gdyż mimo zdobytego wykształcenia, ze względu na uwarunkowania społeczne, nie mogły nawet marzyć o pracy odpowiadającej ich wykształceniu i ambicjom. O przyczynach takiego stanu i nie tylko mówił Khalil.

Także o życiu w Iranie z europejskiego punktu widzenia opowiadała Nina Mocior, która pełniła również rolę tłumaczki.

Zarówno film, jak i dyskusja głęboko poruszyły uczestników festiwalu i stały się początkiem dalszych rozmów na temat praw człowieka.

(aw)