Niwemutoni ma 10 lat. Nie chodzi od urodzenia. Mieszka z rodzicami i czworgiem rodzeństwa w glinianej chatce, w Kayenzi – miejscowości, która znajduje się w sektorze Gahini, w dystrykcie Kayonza w Prowincji Wschodniej w Rwandzie. W tym roku zmarł na malarię jej brat, który też był niepełnosprawny ruchowo.                                                                                                     

Jej rodzina żyje z płodów ziemi - uprawiają kukurydzę, sorgo, słodkie ziemniaki i fasolę. Nabycie na własność krowy czy innego zwierzęcia hodowlanego znacznie przekracza ich możliwości finansowe. Są bardzo biedni. Nie stać ich też na łóżka - wszyscy śpią na matach – a tym bardziej na kupno wózka inwalidzkiego dla Niwemutoni. Mimo że szkoła jest niedaleko, dziewczynka całe dni spędza w domu, poruszając się na czworaka. Stara się pomagać rodzinie, zmywając naczynia i wypełniając inne obowiązki domowe. Bardzo chciałaby się uczyć. Wierzy, że jeśli stworzy się jej taką możliwość, będzie najlepszą uczennicą w klasie. Marzy o tym, aby w przyszłości zostać nauczycielką i pomagać tym, którzy tak, jak ona, mają trudności z poruszaniem się. Jej przyjaciele to głównie inne dzieci z niepełnosprawnością fizyczną, ale wie, że gdy zacznie uczęszczać do szkoły, pozna wiele nowych koleżanek i kolegów. Uwielbia śpiewać i obserwować, jak inni bawią się w imbata - grę w klasy.

Wystarczy, że znajdziemy w Polsce jeden wózek inwalidzki i wyślemy go do Rwandy, a Niwemutoni zyska nowe życie. Być może wydaje się to błahe i mało istotne, ale dla niej znaczy to bardzo wiele: to tak, jakbyśmy podarowali jej możliwość powrotu do społeczeństwa.

W Rwandzie jest bardzo duży odsetek dzieci niepełnosprawnych. Niestety, większość z nich nie jest w stanie korzystać z prawa do nauki, bo ich rodziców nie stać na wózek inwalidzki lub kule. W efekcie nie mogą one dotrzeć do szkoły. Współpraca nawiązana między Fundacją ADRA Polska i ADRA Rwanda daje szansę na zmianę sytuacji takich dzieci, jak Niwemutoni.